-en önemlisi insanlarımızın aptal olmasıdır. neden cehaletten de öte aptallıktır, insan bu dünyaya neden bulunmaktadır sorusuna: namusumu koruyup, karnımı doyurayım ha demi abi? cevabını ve benzerlerini uygun gören çoğunluğun suçudur.
-bir fıçı şaraba, bir bardak lahım suyu dökersek lahım suyu elde ederiz veya bir fıçı lahım suyuna bir bardak şarap dökersek lahım suyu elde ederiz. sonuçta arınmışlık, noksanlığında iyiyi cezalandırır, kalite solup dökülür; toprağı zehirli orkide gibi...
-nasıl bir sorgulayamamazlık, nasıl bir bağnazlıktır ki insanlar bu kadar zavallı bu coğrafyada. bir pislik gibidir kökeni bunun farkında olan insanın, onu kesip atmak için heves eder, farkındalığın şafağından sonraki geçen her acı anında...
-ciğersiz, şerefsiz, vatan düşmanı... zırvalasın dursun diğerleri, onlar basitlerinden, karmaşıklarına etraflarını kuşatan gerçeklere tezeğe bulanmış gözlerle baksın, hem kim ki onlar etiketsiz; türk, müslüman, namuslu, gelenekçi... onlardan farklı değilim belki daha da aşağıdayım, kurallara sahibim ben de sonuçta. onların kurallarından daha sert, daha aşılmaz ve kendi irademle belirlenmiş her biri, beni ben etmeye yeter.
-ey akiller, ya hepiniz bir olup yıkılın ya da hepiniz özel kılın gerçeği, hayata hakaret olmayı bırakın...
