Maalesef sınıfın en sıska ve belki de bu yüzden en geç olgunlaşan kızıydım. Ergenlikte bu tarz şeyler kafaya çok takılır bilenler bilir. Herkesin göğüsleri fındık evresinden daha da büyümeye başlamıştı benimki ise hala tahta mode on konumundaydı ve bakar bakar sinir olurdum.
Bu üzüntümü bilen annem bana cicili bicili bir sütyen almıştı. Değil sütyenin içini doldurmak, arkasından kopçaları takmak yerine fiyonk atabilirdim o derece yani.
Derken aklımda ampulün yanması, gözlerimin kısılması ve kaşlarımın keyiften üçgen biçimini alması bir oldu ve kendimi kucağımda pamuk paketi otururken buldum. Bolca pamuğu aldım tıkadım sütyenimin içine ve nihayet artık ben de mutluydum.
Taaa kiiii o gün beden dersi gelip, yoğun yapılan ısınma hareketlerinin ardından beden hocamızın (örtmenimizin) ayağının dibinde bir öbek pamuk görünceye kadar.
Artık rengim morardı mı kızardı mı sarardı mı bilemiyorum. Anlayacaklar diye dizlerimin bağı çözüldü sanki bütün kemiklerim gitmiş sadece etten oluşan bir organizmaymışım gibi erimeye başladım ve olduğum yerde pamuğa kilitlenmiş korku dolu bir yüz ifadesi ile donup kaldım.
Benim bakışımı gören örtmenimizin gözlerini ayaklarına çevirmesi ve ayağının dibindeki pamuğu görüp de "bu ne yaaa" diye tekmeyle spor salonun diğer ucuna fırlatması bir oldu.
Anladı mı anlamadı mı hiç bilemedim. Şimdilerde ise o beden öğretmenimi gördüğümde yüzüme bir gülümseme gelir. Dışımdan halini hatrını çocuklarını sorarken içimden ey gidi günler ey nereden nereye der, kendime çaktırmadan bir bakış atar gülerim *
