sevgili yüksek lisans,
beni benden aldın, uğrunda çekmediğim kahır kalmadı. aklımı, ruhumu, bedenimi her şeyimi teslim aldın, her şeyimle senin oldum. ne özel hayatım, ne sosyal hayatım, ne aileme ayıracak zamanım kaldı. gerçekten her şeyim oldun. bir aşk oldun benim için. bazı zamanlar aldığım yaraları iyileştiren bir sığınak, dünyanın dengesizliklerinden, insanların kaypaklığından kaçıp, dinginliği, huzuru, bilimin iyileştirici gücünü bulduğum bir liman oldun. bazı zamanlar beni çok zorladın, aklımın, ruhumun ve bedenimin sınırlarını aştın. bana çok şey kattın, aklen, kalben ve ruhen. tek nedeni vardı, bunca sıkıntıya katlanmamın: sevdim seni be yüksek lisans... ama her güzel şeyin bir sonu vardır, senin de bir sonun olsun yüksek lisans, senin sonun daha güzellerin başlangıcı olsun. doktoradan aşağı kalır bir yüksek lisans olmadın benim için zaten hiçbir zaman, ama bit de artık doktora da başlasın be yüksek lisans. daha çocuk yapacağım ben ama. hadi tez zamanda, hayırlı bir tez jurisiyle mutlu sona ulaş benimle artık yüksek lisans. seni çok seviyorum, ama bitmelisin biliyorsun, o zaman seni daha da çok seveceğim.
kulun kölen olmuş divane aşığın.
