ilkokulda mezuniyet balosunda "turnalar" ile dans etmistik. o ani, hissi hala kafamdan cikaramam.
buyuduk. yabancilastik. anadolu lisesi cocuguyduk. o zamanlar her lise anadolu lisesi degildi, egitimi komple ingilizceydi. ne kadar yabanci muzik ezbere bilirsen, forsun o kadardi. metro fm okul servisinde degismez. lisenin sonunda mezuniyet de titanic in muzigi esliginde gercek bir beyefendi ve hanimefendi gibi dans edildi. o kadar moderndik ki, edward said gorse, modernizm iste bu derdi.
istanbul. universite caglari firtinalidir. sevgiler, sevmeceler, sever gibi yapmalar vardir icinde. olgun bireyler kendi secimlerini baba parasiyla verir. paranin onemi o kadar anlasilir ki masumiyet kalkar artik. iste o para kadar da sahtedir universitelerin mezuniyet balolari. yatlarda, teknelerde, en pahali mekanlarda hatirlamak icin o gunu icilir bol bol. tekno muzikler, tangolar, sik tuvaletler. ne kadar da seksiyiz!
bir tatli hatiradir belki onlar da; ama hicbir zaman o "turnalar" in verdigi hazzi ve mutlulugu yasatmadi bana.
