tam altı ay olmuştu sigarayı, içkiyi bırakalı. ve şimdi son bir haftadır ne içtiğim sigaranın ne de içkinin hesabı belli.
berbat bir haldeyim. uyuyasım var hem de hiç uyanmamak istercesine. gözümü her açtığımda sahte yüzler görmekten sıkıldım, bunaldım artık.
herşey biranda nasıl allak bullak olur anlam veremiyorum. anlam veremedikçe kendime sinir oluyorum. saçma sapan şeyler yüzünden alt üst oluyorum.
paranın satın alamayacağı şeylerde var diyordum. sevgi gibi... anladım ki onlarda bir şekilde satın alınıyormuş.
insanoğlu nankörmüş. köpek bile ekmeğini yediği yere sadık olurken senin, ailenin ekmeğini yiyenler ilk seni kötülüyor. ve ne yazık ki insanlar buna inanıp seni yargısız infaz edebiliyorlar. en çokta bu koyuyor. lan bi dinle bir de bana sor daha düne kadar soframda yemek yiyen adamın ne halt olduğunu. ben terbiyemden ne mal olduklarını söyleyemezken insanlar bu aşağılık varlıkların sözüyle beni idam etsinler. idam mahkumuna bile "son sözün nedir? " diye sorulurken sen beni idama mahkum edip ne diye sormazsın "son sözün ne?" diye. sormanı geçtim konuşmamama bile fırsat vermedin.
