izmir'de doğup büyüyen bir genç kardeşiniz olarak; şehrin ve en azından mütevazi ve samimi eski eşrafının o duru güzelliğinin bu kelamdan, bu kelamın işaret ettiği siyasi uzantıların hengamesi altında boğulmasından son derece üzüntü duyuyorum. Bir diğer üzüntü duyduğum husus ise şudur ki; izmir'in yozlaştığı gerçeğinin yadsınamayacak boyutlara ulaşmasıdır.
Çiçekli balkonların en değerli süsüydü izmir'de albayrak... Sancağına sarılı, atasına saygılı, dinine ve bilimine ne derece önem verdiği ve saygı duyduğu bilinen efe torunlarının harmanıydı izmir. Şimdi boran olmuş gibi; çevrelemiş boş bir muhalefet kıyılarını... Üzülüyorum dostlar... Şimdi maziye dair mahalle aralarında yürürken yüzüme vuran yasemin kokusunu anımsıyorum, sokakta selamlaştığım minik patileri... iki göz müstakil evlerin bahçelerindeki envai çeşit ağaçlardan kopardığım o leziz meyveler geliyor aklıma... Kızarken bıyık altı gülen o güzel insanların hakir görmeyen o parıltılı gözleri geliyor. Koca şehrin tek bir hane oluşu ne güzeldi... Yerimizi dolduran kardeşler geçmişten esen o melteme kulak versinler bir ara.
