memleketten ve senden kaçtığım beşiktaş sahilde bir bankta oturuyorum şu an hava leş.saat sabah 6:30.nereye kaçsam bir göz açıp kapatma süresi kadar yakınsın.zamandan,mesafeden dahi ölümden muaf tutulmuşçasına sarmaşık gibi dört bir yanımdasın.
bin şükür ki bilmiyorsun nerelerdeyim, bin şükür ki bilmiyorsun ne hallerdeyim ve bin şükür ki bilmiyorsun ne kadar özlediğimi seni..
eğer bilseydin var olamazdım..
ve eskisi gibi yılları, ayları, günleri saymaya devam ettiğimi bilselerdi bir gömlek hediye ederlerdi bana.o yüzden suskunum.
Şükür ki ne duyuyorsun ne de anlayabiliyorsun beni sevgilim.Birinden biri olsa şimdi atardım kendimi önümde ki köprüden..ve şükür ki eskisi kadar iyi değil hafızam.
Teşekkür ederim sevgilim, bam telim olup insan olduğumu hatırlattığın için..
