Ben bu yazıyı şu anda yandaki masada oturan tatlı kıza yazıyorum. Belkide hayatımın en büyük fırsatını kaçırıyorum ama yanında annen ve ablan oldugu için sana şu anda açılamıyorum. Seni eve kadar takip etsem mi bilmiyorum kendimi sapık gibi hissediyorum. Şu anda özgüvenim yerlerde. Belkide hayatımın fırsatını kaçırdığım için ömür boyu vicdan azabı çekebilirim. Keşke sana ne kadar güzel olduğunu söyleyebilseydim. Seni görmeye daha fazla dayanamayacağım. Sana daha fazla bağlanmamak için usulünce mekandan ayrılıyorum. Birini tanımadan da sevebiliyormuşsun. Bana bugün bunu öğrettin.
