Karadenizde ipin ucu kaçan dubuşzıbısktır. Ufacık cocukların suratları o kocaman ellerle avuclanır. Yüz " bet muncurlii nenen sağa kesile, habukada bet uşak olur mi " lafı eşliğinde sağa sola sallanır. Çocuk sevilmez, resmen dövülür. Karadenizlilerin burnunun kemerli olmasının nedenlerinden biri de bu sevme şeklidir.
