etrafı kolaçan edip, kimsenin görmediğine emin olduktan sonra hunharca burnunu karıştırarak, nefes alıp vermeni zorlaştıran, bekleye bekleye kalıp haline dönüşmüş sümük parçasını oradan çıkarmak ve ardından onu top şeklini alana dek iki parmak arasında yuvarlamak. en son yapılacak şey ise, top şeklini alıp, ele yapışmayacak kıvama gelen sümüğü, evin yada bulunduğun ortamın ücra bir köşesine, güzel bir parmak volesiyle gelişine fırlatmaktır. ohh anlatması bile ayrı bir keyif veriyor. bu entry yi yazarken bir arkadaşın anısını dile getirdim. benim zevk anlayışımla pek örtüşmüyor. zaten bende sümük de olmaz.
