türkiye cumhuriyeti vatandaşlarının 1 mayıs zamanı görmek istedikleri ve istemedikleri şeylerdir bir nevi beklentileridir.
yılın neredeyse her günü çalışan işçiler buldukları bu tatil gününü gayet de aileleriyle bir yerlerde oturup mangal, piknik yaparak falan geçirmek isteyebilirler. bu noktada sendikaların işçilere yaptıkları baskılar iyi niyetli olsa da bezdirici olabiliyor.
bugün, "tamam arkadaş anladık 1 mayısta sokaklardasınız, taksimdesiniz de neden bunun duyurusunu milletin evinin duvarında yapıyorsunuz?" ve benzeri onlarca yazı okudum. insanları 1 mayıs'a çağırmak için mallarına zarar vermek genelde olumsuz reklam yapıyor.
kutlamalar gerçekleşirken siyasi partilerin ön plana çıkmaması ya da ermeni soykırımı muhabbetlerinin falan geçmesi kutlayan kitle için pek birleştirici olmuyor. bayrama katılan işçiler arasında bu konularda farklı düşünen insanların olması çok doğal; kaldı ki onları kendi bayramlarında zor duruma düşürmemek adına bu tip tartışmalı konuları gündeme taşımanın da pek bir gerekliliği yok. onları dile getirmek için farklı mecralar, ortamlar kullanılabilir.
son olarak da bazı kesimler provoke ediyor diye dünya'nın bir çok yerinde kutlanan 1 mayıs'ı itin götüne sokmanın provoke eden kesime ne zarar verdiğini bir durup düşünmek lazım.
