işçilerin 1 mayısta meydanlarda talep ettikleri, ülkede kimse rahat yüzü görmesin, kimsenin parası olmasın, kimse kapitalizmin yarattığı markaların ürünlerini giymesin, kimse en güzel evlerdeki garajlarında en güzel arabalara sahip olmasın, kimse en akıllı telefonları kullanmasın, kimse izin günlerinde ailesiyle güzel zamanlar geçirmesin, kimse ayda bir iki defa en lüks mekanlarda en pahalı yemeklerin tadına bakmasın, kimse çocuğunu en güzel okullarda okutmasın, kimse en lüks otellerde tatilini geçirmesin demiyor. işçiler o meydanlarda herkes ülke refahından adil bir biçimde yararlansın. herkes aynı maaşı tabi ki alamaz - sosyalizmi ya da sosyal demokrasiyi herkesin eşit gelire sahip olmasını isteyen bir sistem zanneden andavallar var hatta ülkenin tamamına yakını böle zannediyor- ama herkes çalıştığının karşılığını alsın diye yürüyorlar. işçi, emekçi meydanlarda yürürken hangi marka pantolonunun altına hangi marka ayakkabıyı giymiş, gözünde ki gözlük hangi kapitalist marka diye diye bakacağına biraz da sen sesini çıkar da sen de bir iş güç sahibi olduğunda senin bütün emeğini sömürüp üç kuruş maaşa, borç- harç içinde yaşamak zorunda kalma!
