ben -, birinci şahıs +1, ikinci şahıs +2 , üçüncü şiahıs +3
-hayırdır kardeş birine mi benzettin?(yanlış adama çattıklarını onlara hissettirmeliydim)
+1: bas git lan, bas git!
-hooop noluyooor?
+2: lan oğlum bak git!
-sana mı soracam ne yapacağımı?
+3: gel bakalım sen şöyle bi gel bakalım.
-geliyimlan nolacak?(ben giderim adım kalır amk, geri vites yapmıyım şimdi karizmayı çizdirmiyim)
-hadi gidelim.
kameralar tarafından izlenmeyen kör nokta ara sokağa girilir. artık kelimelerin yerine yumruklar konuşulmaya başlanır(yere düşene kadar) sonra tekmeler konuşur. pat küt pat, hırr gür, çata pat. tekmeler, yumruklar , küfürler...
işte şimdi mevzu bahis başlığın ana fikrine geldik. dayak yemenin dayanılmaz hafifliği? dayak yemek rahatlatır mı?
kesinlikle hafifletir, kesinlikle rahatlatır. o çıkmaz , o insansız, o dar sokağa girerken bire karşı üç kişiyle kapışacağını bilmenin korkusu endişesi ortadan kalkar. bıçak boğaza dayanana kadar korkarsın ama artık bıçak boğazdaysa korkuya yer yoktur.
peki bizim hikayemizin akıbeti?
korkuyu, endişeyi kendinde barındırmayan benim " laaaaaaaaan" nidası eşliğinde silkinişiyle sağa sola savrulan(çil yavruları misali) serserileri kovalamamla sonuçlanmıştır.
