mahalle maçlarının vazgeçilmez kalecilerindendir. penaltı falan olur, yavşağın biri topun başına geçer açılır ha açılır, açılır ha açılır. kaleci tırsar doğal olarak "abanmak yok olm başta öyle konuşlu bak abanmak yok" der. bu ibne inadına abanır da gol atarsa kaleci "bana ne yeeaa abanmak yoktu ben oynamıyorum" der kaleyi terk eder.
uğraş dur ondan sonra bu iki zibidiyle. ikna et de maç devam etsin. biri gol sayılmasın diye tutturur öteki penaltıyı tekrarlamayı kabul etmez. napak aga kendimizi mi sikelim şimdi bi abanma muhabbeti yüzünden. çocukluğumu aldınız lan!
