gecenin bu saatinde, sabah erkenden kalkması gerektiği halde uyku tutmuyorsa bir insanı; hasrettendir...
yokluğunda her yer gri
sanki güneş hiç doğmuyor, gün olmuyor
"günaydın" dediklerinde gülüyorum sadece
"hayırdır" dediklerinde susuyorum.
sanki bir şeyler eksik gibi...
sanki, her şey her zamankinden farklı
hani bir şey söylemek istersin, dilinin ucundadır
bir türlü söyleyemezsin ya
işte bu da öyle bir şey.
"özledim" diyemiyorum soranlara...
çünkü biliyorum ki seni anmaya başladığımda dolacak gözlerim
o yüzden
evde tek başımayken ıslanıyor yanağım.
dalıp dalıp gitmeler de bu yüzden
bu sessizlik, mutsuzluk...
her yanım karanlık, her yanım gece
aynaya her bakışımda gözlerimde hüzün ne kadar korkutuyor bilsen!
bilsen...
bilsen nasıl ayakta kalmaya çalıştığımı
nasıl özlediğimi...
