Hafızamı kurban edip yokluğunu koca bir karanlığa bağlayıp kaçarcasına uzaklaşmama rağmen, biri yokluğunuda alıp sırtına, umarsızca tüm merakını önüne sererek yakıyo ışıklarımı;
sonra aydınlanıyor, sen ve yaralarım..
zifiri karanlıkdan en aydınlıklara çıkmışcasına, gönül gözüm görmüyor sonra, gönül gözüm kör..
