Kendimi keşfedebiliyorum. Düşünmek, insana verilmiş en kutsal yetenek. Ve bunu köreltmek isteyen dış faktörler; sistem
istanbul, yeniden nefes aldığımı hissediyorum. Şarkılar gülümsetiyor.
Bu yıl hayatımın miladı. Gülerek bakmayı öğrendim diyemeyeceğim. Hatırladım demek daha doğru bir ifade. Çünkü biliyorum, çocukluğumdaki gibi, bomboş zihnim. Nereye gitmek isterse, orada. Çünkü onu meşgul eden, zorlayan hiçbir şey yok. Hayat bana baskı kurmuyor bu yıl. Ve böyle bir şeyin tadına vardıktan sonra beynimi esir etmeye hiç niyetim yok. Yarın karşıma ne çıkacak bilmiyorum, evet sürekli gülümseyemem ancak güldüğümde ne kadar kendim olduğumu unutmayacağım. Ve kendimi keşfettiğim zamanki kadar mutlu değilim hiçbir zaman.
Ben bu yazıyı kendime yazdım.
