acı çekmek bunların başında gelir. karmaşık değil, kesindir. acı çekeni de etrafktakilerini de asla yanıltmaz. acı çeken insan gözyaşlarıyla dolu derin bir kuyuya düşer ve hıçkırıklarıyla boğulur, onu oradan çıkaracak merdiven, tutunacak dalı bulmakta zorluk çeker. öyle gerçekçidir ki, acılar insanın ruhuyla bir daha ayrılmamak üzere gözyaşlarıyla ant içmişçesine birleşir ve gözlerinin ferini yok eder, umut ışıklarını söndürür ve yaralarını tuzlu denizde yüzdürür.
