stüdyoda çalana kadar kulağı bazen tırmalayan; ama verdiği duyguyu yakadığınız anda dinlemeye doyamayacağınız şarkıdır. andy deris gayet güzel yorumlamıştır, duygusal boyutta boşlukta takılmak için birebirdir. stüdyoya girilip söylenmek istendiğinde; şarkının adının söylendiği bölümlerde detone olunur; olunmamalıdır.
biraz kişisel bir yorum olacak ama, şarkının anımsattıkları hakkında fikir vermesi açısından (bkz: ben oldum dendiği anda grubun dağılması)
