Sonra bir sessizlik saracak bedenini. Hiçbir şeye tepki veremez olacaksın. Ellerin tutmayacak. Ayakların gitmeyecek. Yemeyeceksin, içmeyeceksin. Nefesin kesilecek. Çoğalıp hemen akabine azalacak çevrendekiler. Sen ne istersen iste, ne kadar çabalarsan çabala değişmeyecek. Olmayacak.
Sessizlik, sessizlik saracak bedenini. istemsizce ve usulca ayak uyduracaksın. Çekileceksin o bir türlü kıramadığın kabuğuna. Tıklatanlar, çıkarmaya çalışanlar olacak. Ama çıkamayacaksın. işte sen de busun, herkes gibi sen de gücü kudreti hiçbir zaman tam anlamıyla yetmeyen bir fanisin. Anlasana insansın işte. Et ve kemik, ruh faslı tamamen hikaye. Beceremezsin. Ne yaparsan yap. Ferhat dağları delmişmiş, Mecnun çöllere düşmüşmüş, hepsi hikaye, hepsi acı son, hepsi amaçsız.
Hiçbir şey, açık ve net söylüyorum, bu hayatta hiçbir şey seni onun kadar yoramaz, seni onun kadar üzemez, hiçbir şey, hiçbir amaç, hiçbir gaye seni bu kadar yıpratamaz.
Vazgeç demiyorum. Ama vazgeç. Vazgeç ki vazgeçmeyenlere inat bir değerin olsun şu hayatta. Küçüldüğün yerde kalma, küçüldüğün anda kalma, küçülme be birader, küçülenlere bak ve küçülme. Sen yapma. Bari sen yapma.
Çünkü sen de yapınca insanlığa karşı umudum kalmıyor. Bu duyguya karşı, bu varoşluğa karşı, bu yolsuzluğa karşı hiç umudum kalmıyor. Gücüm kalmıyor. Gözünü seveyim kalk. Yürü de ayakların amacına, tut da ellerin yaradılış gayesine ulaşsın. Başka ruhları sev ki, hayatın dallansın ve ruhun budaklansın. Hadi kalk.
