Adamın annesi ile karısı hiç geçinemezler ve neredeyse hergün kavga ederlermiş. Adam eve geldiğinde annesi karısından şikayet eder , karısı da sürekli annesini çekiştirirmiş. Tabi adam bundan muzdarip. Arkadaşları ve komşuları da ister istemez bu olanlardan haberdar.
Birgün adam annesinin yanına gitmiş ve başbaşa konuşmuşlar. Akşam da karısını tenhaya çekmiş ve onunla da konuşmuş. O günden sonra gelin kaynana çok iyi geçinmişler.
Adamın çevresindekiler durumu fark edince adama sormuşlar. Nasıl yaptın bunu diye. Adam şöyle açıklamış.
Annemin yanına gittim ve dedim ki. Bak anne , sen bugün varsın yarın yoksun. Ben yine onunla kalacağım. O bana ömür boyu eş olacak. Senden gün gelip ayrılırız , ama ondan ayrılamam. Ona ihtiyacım var. O yüzden onunla iyi geçin.
Eşimin yanına gittim dedim ki. Bak hanım. Senden boşanırsam dışarda benimle evlenecek onlarca kadın bulurum. Ama benim bir tane annem var. Başka annem olmayacak. Ona göre kendine dikkat et , annemle iyi geçin.
Allah kimseyi bu ikilemde bırakmasın. Zor iş vesselam. Derler ki bu konuda en şanslı kişiler Hz. Adem ve Hz. Havva'dır. ikisinin de ne kaynanası var ne de kaynatası.
