kimisi alışkanlık der buna, kimisi kendisini güvende hissetmekten bahseder, kimisi yokluğu bahane eder, kimisi de sessiz kalır efendim... kimlerin çizdiğini bile bilmediğimiz bir kara parçasının üzerinde hapsolmuş durumda yaşamaktan gocunmayız bir ömür boyunca. dünyada görülecek binlerce güzellik varken, bir güzelliğin büyüsüne kapılmış olarak, ya da hiç de güzel olmayan bir yere alışmış olarak devam ederiz yaşamaya ve çürütürüz kendimizi. zamanın kumları akacak yer bulamaz da dökülür sıkıca kenetlediğimiz parmaklarımızın arasından. toplamaya çalışsan bir türlü, toplamasan...
oku da adam ol. ondan sonra istediğini yap...
sıfatların ne olduğunu okulda öğreniriz ilk olarak ve sonrasında üzerimize yapıştırdığımız onlarca sıfatın farkına varırız bir anda. göz açıp kapayıncaya kadar gerçekleşir bu farkına varma süreci. bir anda çakar zihnimiz ve farkına varırız aslında üzerimizdeki en büyük ağırlığın sadece sıfatlardan ibaret olduğunun. pek azı farklı bir rota çizer kendisine bu miladın ardından. birçoğu ise bağımlısı olur sıfatların...
hele bir askere git de...
yaylalar yaylalar... üzerine çok da fazla konuşmak istemediğim bir film şerididir asker olmak. sar sar bitiremezsin bazılarının anlata anlata bitiremediği gibi. lakin bazen büyük kahramanlık hikayelerinin başrol oyuncuları, askerliğini yapmış olanlar içinden seçilmez yine de...
hayırlı bir eş bul... torun torba bıdı bıdısı...
açık açık 'choose your destiny' , 'fatality!' hesabı...
gerisi kısa... çok kısa... ölüme yakın olmak işte böyle bir şey!
