arada bir mağaraya çekilip arada da dışarı kafayı uzatıp futbol tartışmaktır. yüzüncü yılında şampiyon olduğumun çocukları takımları kötü gittiğinde "futboldan mı ekmek yiyorum ben?" "bana mı oynuyorlar?" gibi bahanelerle ortamdan sıvışırlar. ama takımları bir başarı yakalamaya görsün, en kral taraftar olurlar, takım otobüsünün önüne domalırlar falan. bir gariptir bu 100. yılında şampiyon olduğumun çocukları.
