Bir Konstandinos Kavafis şiiridir. 1930 yılında yazılmıştır.
Neredeyse beş parasız, evsiz barksız kaldım.
Şu günahkâr kent Antakya
yedi bitirdi bütün servetimi.
Şu günahkâr ateş pahası yaşamıyla.
Ama gencim çok şükür, sağlıklıyım.
Yunancam mükemmel (hatetmişim
Aristotales'i, Platon'u, hatipleri,
ozanları, aklına kimler gelirse).
Askerlikten anlarım az buçuk, paralı
askerlerin komutanlarından dostlarım var.
Siyasetten de büsbütün habersiz değilim.
iskenderiye'de altı ay kaldım geçen yıl,
iyi kötü bilirim (epey de işe yarar)
oradaki durumları. Kakergetes'in
ihtiraslarını, şerefsizlikleri filan.
Bu yüzden, ülkeme, sevgili vatanım
Suriye'ye hizmet etmek için
biçilmiş kaftan olduğuma inanıyorum.
Hangi işe koşsalar, vatanıma yararlı
olmaya çalışacağıma, budur niyetim.
Dolaplar çevirerek bana engel olurlarsa,
-anlatmaya gerek mi var,
ne mal olduklarını bilmez miyiz-
bana engel olurlarsa, benim kabahatim ne?
Önce Zabinas'a başvuracağım,
geri zekâlı anlamazsa değerimi,
rakibi Grypos'a gideceğim.
O aptal da beni anlamazsa yanına
hemen Hyrkano'a yamanacağım.
isteyecek beni nasıl olsa üçünden biri.
Ve vicdanım rahat olacak,
seçimimde gösterdiğim umursammazlıkla.
Üçü de Suriye'ye eşit derecede zarar veriyor.
Ben mahvolmuş bir adamım, elim mahkûm.
Bir baltaya sap olmaya çalışıyorum biçare.
Gereğine baksalardı her şeye kadir yüce tanrılar,
bir dördüncüsünü, iyi birini yaratsalardı.
Seve seve giderdim onun ardından.
