çocukluğum bu işle geçti. ama hiç babama düşman olmadım. çok kızdım çok küstüm ama düşman olmadım. bazen haklıydı, bazense öyle basit şeylerden sopa yedim ki, sinirliydi babam. hala öyledir. ota boka döverdi.
işin garip tarafı, akrabalardan, eşten dosttan birinin çocuğuna kızdığını görünce, "tamam be uzatma, çocuk o, olur o kadar" dediğinde, bu çocuğun yaptığını ben yapsam kesin sopayı yemiştim diye geçirirdim aklımdan. evet, babam başkalarının çocukları için normal gördüğü olaylarda bile beni insanlık suçu işlemişim gibi cezalandırırdı. o çok zoruna gidiyo insanın be. ama olsun, gölgen yeter babam. Allah başımdan eksik etmesin.
