Ben bu yazıyı kendime yazdım, ama pek kaale almadım anlaşılan, her cümlede özneyken özlem duyduğum her şeyi satırlara sindirdim, ne için? Unutmak için! Güzel bir söz var tam hatırlamıyorum; en kötü kalem en parlak zekadan daha iyidir, şakaklarımda biriken ağrıların sebebi mental aktivitelerimi sırf rahatlamak adına kağıda döküyorum, emin olduğum bir şey var bu çözümün tesiri hakkında, belki sadece bir iddaa ve avuntu, yazmak; alkol ve uyuşturucudan daha iyi bir unutma yöntemi, yazarsın, kenara atar okuma cesareti bulamazsın ve nolur bilir misin? O kağıt gün gelir sobayı tutuşturan bir paçavra olur, ve sen tüm kaydettiklerinle kaybedersin tüm hayatını...
