dünyanın en çarpıcı filmlerindendir. hem kurgu hem de kurguyla örtüşen üslup göz kamaştırıcıdır. finalde yetmişe kadar adımlayan adamın kim olduğunu anlayan seyircinin ağlamak istediği filmdir. köprü ile asansör el silah horozu sahnesinde insan ağlamak istemese de ağlar zaten ama üzüntüden, hüzünden değil. insan karmaşık duygulara sahip bir yaratıktır, buı film o duygulardan bazılarını uyandırmaktadır. yine finalde esas adamın aşırı hareketleri, köpek taklidi filan diğerinin kendisinden istediği şeyi bilmesinden kaynaklanmaktadır. dil, öncesi yakarıştır abartılı görünen ki abartılı değildir.
