nasıl asansör fobisi olan asansöre binemiyor ya da bindiğinde boğulacak, ölecek gibi hissediyorsa sosyal fobide de aynen böyledir. Malesef bu rahatsızlığa sahibim. gayet mutlu olunabilecek bir hayatım var ama olamıyorum. Elimde olan bir şey değil. Bu beni günden güne eritiyor. Sahip olduğım anlık mutluluklar dışında genel olarak mutsuz, tedirgin ve yalnızım.
Az önce bir alışveriş merkezine gittim. içeri girmemle birlikte düşüncelerimi kontrol edememeye başladım. Yürürken ayağın her hareketini, elin her hareketini tek tek irdeliyordum ve istemsiz oluyordu bunlar. Sürekli insanları süzdüm ve bana bakıp bakmadıklarını kontrol ettim. Bakmıyor olmamaları kalbimin atışını bir nebze olsun azaltmıyordu. Herkes kendi halinde hayatı umursamazken bana niye baksındı? Niye ben de hayatı umursamayıp, an'ı yaşıyamıyordum?
Şuan mutsuzum ama tedirgin değilim. Benim için en güvenli yere - evime, hapishaneme- geldim. Kulağımda müzik, elimde telefon her sosyofobiğin yaptığı gibi sözlükte takılıyorum.
