toprak zenginliğinin, eşraf statüde olmanın temel kıstası olduğu ortaçağ'da, toprakların devir-daim ve işletilmesine dair, bir senettir. buna göre; senyör bu hakkı tanıdığı diğer senyörün süzereni olurdu. toprak işletme hakkına sahip hale geçen senyör, vassal olarak nitelenirdi.
