Babanın erken yaşta kaybedilmesi hayatın erken yaşta tepetaklak olmasıdır.
O gittikten sonra onun göremeyeceği,ama görmek istediğini düşündüğü bir sürü şeyi sırf o istedi diye gerçekleştirebilir geride kalan.Fortoğraflara bakıp uzun uzun ağlamaların yerine daha çok huzur verir bu.
Babanın erken yaşta kaybedilmesi,genç yaşta kabristanları mesken tutup uzun saatler boyunca beyaz mermer taşa bakıp bakıp iç geçirmek,zamanı geriye almak isteyip de alamamanın ezikliği ve kızgınlığı;kızdıkça köpüren ruhunuzun yorgun düşüp tevekkül denizlerine kendini atması;sabır,sabrın erdemi,erdemin yüceliği;gece yatarken hiç yere,durduk yere aklınıza gelen bir ayrıntının uykunuza darmadağın etmesi,asker koğuşunda gece üçte yatağınızdan fırlayarak sonlandırdığınız rüyanızın en can alıcı anlarını(babanızı köpük köpük sular veren bir pınarın başıdan bembeyazlar içinde su içerken görmenizi) koğuş kalk'a kadar bir telefon kulübesinin içinde ağlayarak tekrar ve tekrar hatırlamanız,hayatınızın üç koca yılını geride bırakmış olsanız da o rüyayı daha dün görmüşsünüz gibi hatırladıkça heyecanlanmanız;kardeşinizin omzuna atacağınız elin artık abilikle beraber babalığı da getirmiş olması;o giderken,öylece yere yatmış gözlerini tavana değil de aslında uzakta bir yere dikmişken,sımsıkı tuttuğunuz elinden koca bir hayatı bırakıp gittiğini görmek,o yeşil gözlerin içinizde bir yere bastıra bastıra kazımış olduğu hatırasıyla yaşamak demektir.
Bir babayı kaybetmek,erken ya da geç,her zaman hazırlıksız yakalanan asıl maça başlandığının haberidir.
Necip Fazıl dermiş ki:
''Tam otuz yıl saatim işlemiş
ben durmuşum
gökyüzünden habersiz
uçurtma uçurmuşum''
