tüfeğini depoya koydular,
esvabını başkasına verdiler.
artık ne torbasında ekmek kırıntısı,
ne matrasında dudaklarının izi;
öyle bir rüzgar ki,
kendi gitti,
ismi bile kalmadı yadigar.
yalnız şu beyit kaldı,
kahve ocağında, el yazısıyla:
"ölüm allah'ın emri,
"ayrılık olmasaydı."
ilgiç tepitleri olan garip bi şaiir birde bedava yaşıyoruz bedava der ve insana tokat atar.
