Bana zor anlar yaşatmış olan hadisedir. Bütün gün konuşabilmek için fırsat kolladım ve en sonunda uygun anı bulup sesim içine kaçmış bir vaziyette ona seslendim .yanında arkadaşı vardı. yalnız konuşabilir miyiz dediğimde arkadaşı da bizi yalnız bıraktı ve söylerken sanki boşluğa konuşuyormuş hissine kapıldım karşı taraftan en son duyduğum cümle \'\'ama ben seni öyle görmüyorum\'\' cümlesiydi. O an üzüldüm tabi \'\'canın sağolsun\'\' deyip uzaklaştım oradan. Koymadı mı koydu tabi ama insanın içinde biriktirip,hayaller kurmasından daha iyi bir şey. içimde söylediğim için bir mutluluk, kabul etmediği içinde hüzün var. Acı elbet unutulur ama söylemeseydim belki içimde onu daha da büyütecektim. hayatımda bu olayı fazla yapmadım ama zor iş arkadaş bu gerçek ama içinizde kalmasından iyidir emin olabilirsiniz.
