terbiye denen kavramdan bi haber yaşamış mahluktur.
bakın arkadaşım, bir insanı seversin sevmezsin o ayrı bir şey.
bir insanın idolojisi sana uymaz, kafana yatmaz seni çekmez o da ayrıdır. ama büyük adam dediğimiz, (burdaki büyüklük yaptıkları, yapmadıkları olarak değil. konum itibariyle, mevkii olarak, yaştan dolayı vb. vs) adamların ortama girdikleri an, senin ayağa kalkıp uzatılan- uzatılmayan eli, uzatılan yanağı, selamı, öpücüğü, lafı vb. karşılamaları ayakta almak insanlıktır. saygıdır. senin geldiğin yeri, aileni, ailenden aldığın maneviyatı belli eder.
kemal kılıçdaroğlundan zerre haz etmem. lakin şimdi odama girse, ayaga kalkıp uzattığı eli sıkarım. gülümserim. sohbet ederim.
öyle sizin gibi, yeaaaaa hacııı ne uzatacam ya o kalksın lan ayaga diyip götümü yana devirmem. deviremem.
az daha kassan adamı sen mi doğurdun lan dedirtecen pezevenk.
edit: he yav hee tamam kalkma sen... sonuçta sen de paşasın. sen de büyük adamsın tamam.
