ülkenin üç-dört şehrini gezmiş ve bir şehrinde de 8 ay yaşamış birisi olarak söyleyebilirim ki, hemen her şehrinde kasvetlenecek bir yön bulabilirsiniz. tabii ki ikinci dünya savaşı, ülkenin yakın tarihinde çok önemli bir yere sahip ve gittiğiniz yerlerde bir savaş müzesi, yıkık bir bina ve bolca savaş anısı bulabilmeniz de kaçınılmaz.
çam yarması erkeklerin bol olduğu bir ülke kendileri lakin kızlarını gördükten, tanıdıktan, sevdikten, sevildikten sonra bu kızlarla bu erkeklerin yan yana oluşunu bağdaştıramamaya başlıyorsunuz. ha iyisi var mıdır bu erkeklerin de? vardır...
8 ay boyunca trenle işe gidip gelirken hemen her gün insanlarla muhabbet ederek zaman geçirmek başka bir duygu... kimi zaman kızı, erkeği kimi zaman teyzesi, amcası, zaman zaman da iti, uğursuzu, sarhoşu laf atardı ama bir şekilde zaman geçerdi o yollarda...
bana tek bir kötü etkisi oldu bu ülkenin. o kadar rahat, canayakın, şeker, düşünceli kızla muhabbet ettikten sonra güzel ülkemin suratsız, kasıntı kızlarının yanına yaklaşasım gelmiyor. ülkemde bir kıza saati sor, gözleriyle ve tavırlarıyla perişan eder seni. orada bankta oturan kızın yanına otur. iki muhabbet eder, erkek arkadaşıyla tanışırsın. bir şeyler içer evlerinize dağılırsınız. ülkemizde bu oran binde bir ise orada bu oran yüzde ellinin üzerindedir. bu da benim çıkarımımdır.
