zeus, ilkel topluluklarda tanırılara bakire kurban etme, baba-oğul-kutsal-ruh üçlemesi bu yanılgıyı pekiştiren etkenlere örnek verilebilir.
son yüzyılda en önemli iletişim araçlarından sinemada da bu yanılgı sürdürülmektedir.
herhangi bir filmde tanrı sesi kalın, yoğun, otoriter bir erkek sesine benzerdir. nedense bu tür filmlerde tanrının cezalandırıcı, hesap sorucu, intikam alıcı rolü ön plana çıkarılır. bunun yerine bağışlayıcı, affedici, hoşgörülü özelliklerinin esamesi okunmaz.
artık vahşi hayanların avlandığı ve fiziksel gücün ön planda olduğu çağların ötesinde olmamıza rağmen insanoğlunun güce olan tapınması şaşırtıcı.
daha da şaşırtıcı olan yüzyıllardan öncesinden kalan alışkanlıkla fiziksel güç sahibinin mutlak güç sahibi zannedilmeye devam edilmesi.
