vizelerin yaklaşmasıyla birlikte iktisadi konulara dini açıdan yaklaşarak iman kuvvetiyle derslerinden geçmek isteyen bünyenin okuyup mest olduğu, bilakis ibret aldığı mevzudur.
--spoiler--
halife harun reşid, evliyanın büyüklerinden şakik-i belhi hazretlerini zaman zaman ziyaret eder, duasını alır, nasihat isterdi. yine bir gün ziyaretine gittiğinde, hazret-i şakik buyurdu ki:
-düşün ki, çölün ortasında kaldın, susuzluktan ölmek üzeresin. bir bardak su sizi ölümden kurtaracak. birisi gelip bir içim su satsa, bu suyu kaça alırsın?
-ne isterse veririm. bu halde paranın değerini düşünmem.
-o kimse, bu suya mukabil senden servetinin yarısını istese, yine razı olur musun?
-elbette razı olurum.
-düşün ki, servetinin yarısını verip satın aldığın suyu içtin. bir zaman geçince bu suyu dışarı atmak ihtiyacı duydun; fakat bir türlü idrar yapamadın. öyle ki, çatlayacak hale geldin. maiyetindeki adamlar, hekimlerin senin kıvranmana bir çare bulamadılar. tam bu sırada birisi çıkıp dese ki; "seni bu sıkıntıdan kurtarırım, fakat mülkünün yarısını isterim!" dese ne yaparsın?
-bu acıdan kurtulmak için, malımın hepsini veririm. yeter ki sağlığım yerinde olsun. ben o sıkıntıda iken servetim olmuş ne kıymeti var ki?
şakik-i belhi hazretleri o zaman buyurur ki:
-o halde önce içtiğin, sonra da idrar yoluyla dışarıya attığın bir bardak su kıymetinde bile olmayan şu servetine sakın güvenme! hiç kimseye karşı bununla övünme!
--spoiler--
