plastik sandalye üzerine dizilmiş öğrenciler, hepsi el ele tutuşmuş izbandot gibi adamlar desek daha güzel aslında, zincirin bir ucu 380 volt sanayi şebekesinde, diğeri kapıdan içeri girecek kurbanın beynine şaplatılan tokatta. elektrikci yetiştik, devletin imkanlarını bütün sınıf aynı anda sanayi şebekesi ile birbirimizi çarparak büyüdük, ah ne güzel günlerdi diyemiyorum, çünkü 380 cidden yakıyor adamı. ama herkesin üzerinden geçerek yolunu tamamlayan o elektriği hiç yaşamadım bir daha. gençlik, delilik, çocukluk, ölümle dalga geçiş, basit ve saf heyecan, üzüldüm şimdi bak, nerden girdim buraya.
