Yazar kitabın son bölümüne şu cümleyle girer:
"bundan sonra anlatacağımız şeyler, iki dakikadan daha az bir zaman içinde oldu."
Evet, kitabın nihayete erdiği yer de tam olarak burası. Aslında ondan da önemli olan nokta, bu iki dakikadan az sürede gerçekleşen olayların, Sabahattin Ali tarafından bir film gibi gözlerimizin önüne sunulması sanırım.
Kitap bütün olarak güzel, şaheser, başyapıt evet, ama bu sahne kanaatimce kitabın en can alıcı sahnesi.
--spoiler--
Yusuf bu iki dakikalık bölümde muazzez'i kaçırmak için eve döner. Saat gecenin körü. Kapıyı açar, Şahinde hanımı, kaymakam izzet beyi, şakir'i, Etem'i, candarma'yı, ve tabi hiçte hoş hallerde olmayan muazzez'i görür. Biz de bu anı film izliyor gibi okuruz. Salondakilerin o halleri, duyguları, ifadeleri, hareketleri, hepsi en ince ayrıntısına kadar kafamızda görüntü halini alır resmen. Ve tabi yusuf ortalığı dağıtır, ışık söner, rastgele ateş etmeye başlar, muazzez'i alır götürür, ve geçte olsa öğrenir ki muazzez ölmüştür.
--spoiler--
