Sessizlikten doğan, sessizlik dolu olan
Mükemmel bir konser benim En iyi dostum
Yaşanacak çok şey var, ölecek de öyle
Eğer Sadece kalbim bir yuva bulabilseydi
Söyleyemediğin şarkıyı söyle
Oynayamadığını unut
Acele et boğulmakta o güzel Gözlerde
Şiirimde yürü, bu ölen müzik Benim
Hiç kimseye aşk mektubumdur
Asla yakınma daha iyi bir dünya için
Zaten vardı, oynandı ve anlatıldı
Her düşüncesi yazdığım müziğin
Gece için bir dilek hepsi
Ay tutulması için yazdım, bakire için.
Öldüm Bahçedeki eşsiz güzellik için
Bir kral yarattım, uzandım
Bilgeliğe Bir Tanrı olmayı başaramadım
Ama asla Yakınmadım
''Eğer bu satırı okuyorsan, hatırla o el değildi
Bunu yazan Sadece şiiri hatırla, şairin ağlamasını,
Gözyaşı olmayanı Ona gücünü verdiğim için o benim gücüm oldu.
Rahat yuva, ana kucağı ölümsüzlük için bir şans
Korku olması istenen yerde ben asla bilemedim
Tatlı piyano benim hayatımı anlatıyor.''
''Gittiğinden korktuğum tutkuyu anlat bana
Aşkı göster bana, tut ellerimi
Vermek istediğimden çok daha fazla sevebilen birine
Kendimi
Üzgünüm
Zaman gösterecek (bu acı elveda)
Artık ne senin için ne kendim için utanacağım.
Ve sen...
Umarım artık senin için bir şey hissetmem.''
