mehmet akif ersoy'un bir gece şiiri bu haftaya çok yakışır.
ondört asir evvel, yine böyle bir geceydi,
kumdan, ayin ondördü, bir öksüz çikiverdi!
lakin, o ne hüsrandi ki: hissetmedi gözler,
kaç bin senedir halbuki beklesmedelerdi!
neden görecekler, göremezlerdi tabii;
bir kere, zuhur ettigi çöl en sapa yerdi,
bir kerede, mamure-i dünya, o zamanlar,
buhranlar içindeydi, bu günden de beterdi.
sirtlanlari geçmisti beser yirticilikta;
dissiz mi bir insan, onu kardesleri yerdi!
fevza bütün afakini sarmisti zeminin.
salgindi, bugün sarki yikan, tefrika derdi.
derken, büyümüs kirkina gelmisti ki öksüz,
baslarda gezen kanli ayaklar suya erdi!
bir nefhada insanligi kurtardi o ma'sum,
bir hamlede kayserleri, kisralari serdi!
aczin ki, ezilmekti bütün hakki dirildi;
zulmün ki, zeval aklina gelmezdi geberdi!
alemlere rahmetti evet ser-i mübini,
sehbalini adl isteyenin yurduna gerdi.
dünya neye sahipse, o'nun vergisidir hep;
medyun ona cemiyyet-i, medyun o'na ferdi.
medyundur o masuma bütün bir beseriyet
ya rab, bizi mahserde bu ikrar ile hasret.
