O kopkoyu karanlığın kollarında
Sabahlarken günler boyu
Konuşacak da kimse kalmadı bugünlerde
En iyi dost geceler oldu gitgide.
Saatler boyu kırpmadan gözlerimi
Ve beynimin en kuytusuna gizlenmiş kederleri
Bir tespih tanesi gibi sayarak bir bir
Farkında olmadan başa dönüyorum
Bu sürtük gecelerin sürmeli gözlerinde
Nemli sabahlara uyanıyorum sırılsıklam
Ve biliyorum ki
Camda bir buğu gibi hüzün
Uçup gidecek elbette bir gün
Sevginin o sonsuz ateşiyle.
