Bir gündü, hava ılık
Ve cadde kalabalık
Bir kadın sapıverdi önümden dönemece;
Yalnız bir endam gördüm , arkasından, ipince.
Ve görmeden sevdiğim, işte bu kadın dedim,
Çarpıldım sendeledim.
Çarpılmak ve sendelemek
Düşünmek acabaları, tüketmek bütün keşkeleri cepte ne varsa
ilk karşılaştığımız gün, yanında oturmam ve senin gülüşünle gözlerinin ışıltısı arasındaki ahenk
Haldeki çarpılmak kısmı bu olsa gerek
Aramızdan geçen uzun bir nehir ve bulunamayan köprü
Aramak, ulaşılabilirliğini zorlamak, dokunabilmenin hırsıyla
Ama bulamamak ve sendelemek
Vazgeçmemek, her şeye rağmen, yardım ateşi yakmak
Çıkan dumandan benim sesim olur musun? temennisinde bulunmak
Seslenişim şansımın sürekli bana nanik yapışındandır
Bilirim bu karmaşadaki kahraman rolünü
Sandalyeyi ters çevirmiş, seni hayranlıkla izleyen ben
Hep acelesi olan, bir yerlere yetişmeye çalışan sen
Durup bir bakar mısın? Sandalyedeki adama
Yanıma gelip, tutar mısın uzattığım eli...
El ele girebilir miyiz? Bundan sonraki hayatımızın ilk gününe
