baba yarısı değildi. 10 tane amcam var 6 tane baba fazla gelirdi zaten. önceki gün öldü. 83 yaşındaydı zaten. zor bir hayatı vardı. gençliğindeyse zorlayan bir hayatı. fifty fifty'di yani. saygım vardı hep ama gerek mesafe gerekse koşullar dolayısıyla hangi amcanın çok seviyorsun deseler sıralamaya girmezdi, hoş, rakip çok, 10 amcam var yahu.
ama ben dün cenazede ağladım. hem de çok ağladım. bütün aile oradaydı neredeyse. herkes sandı ki amcama ağladım. bu yüzden ağlamamı görmesinler istedim, tabi kuzenlerim de görüp daha çok ağlamasınlar istedim. kendimi susturup onları teselli etmeye çalıştım.
ama ben babama ağladım.
3 kez kardeş acısı yaşayan babama değil ama.
küçük yaşta babasını kaybetmiş, abisini babası yerine koymuş ve şimdi onu da kaybetmiş babama değil.
artık yaşlanmış olan babama ağladım.
bir gün yine aynı kalabalıkla orada olacağız.
ve bu kez ben kuzenlerimi değil kuzenlerim beni teselli edecek. gözümün önüne hep o sahne vardı dün.
ben buna ağladım.
işte insan böyle bencil ve böyle korkak.
