devletsizliği savunduğunu iddia edenlerin pek bir sevdikleri devlet*.
evet belki ben orada olsaydım kapımın önünde iki ekmek bir süt bulabilirdim(hoş, bir de bunu steplerde, şehirlerden uzak yaşayan insanlara sormak lazımdır. malum kollektivizm politikaları sırasında acaba ekmek mi verildi bu insanlara, yoksa ekmekleri ellerinden mi alındı? onu bir sorgulamak lazım. -pardon sorgulamak mı dedim? türkiye komünistlerinin çoğunda[aslen türkiye'de siyasi herhangi bir görüşü savunanların çoğunda diyelim, daha doğru olur] olmayan bir özellik, unutmuşum-) lakin devlet o kapımın önüne koyduğu yiyeceği kat sayısıyla çıkaracaktı, resmen köle yerine koyarak beni. tepeden inme emirleriyle, yanlış yaptığımda beni ailemle birlikte göndereceği, geberene kadar çalıştıracağı gulagıyla, toplama kampıyla.
eşit midir? kısmen evellalah(yine urbanize bölgelerin dışında yaşayan, "alt insan" gözüyle bakılan mongoloid göçebeleri veya "beyaz çöplük" gözüyle bakılan macarlar ve polonyalıları da saymıyorum sırf ateşli gençlerimizin kalpleri kırılmasın diye.), ha ama napayım ben kölelik pahasına eşitliği, alsınlar o eşitliği, alsınlar öyle kolpa toplumculuğu rulo yapsınlar, beni köpek yerine koyuyorlarsa(liberalizmin de hiç bir farkı yoktur, tek farkı orda da açlıktan köpek gibi sürünürsün. bunu da liberalizmi kapitalizmi savunduğumu düşünen dünyayı "siyah-beyaz" gören bünyeler için not düşeyim dedim.)
dabay tavarnişler, dıbrıçka dabay...
not: işte bu yüzden anarşistlere bile saygı duyuyorum, sırf birileri gibi kolpacı olmadıkları için. hayır efendim, alın o baskıcı diktatörlük düzeninizi kendinize saklayın, mazoşizminiz yüzünden insanlar acı çekmek zorunda değil. kimse sizin deneme tahtanız da değil.
