bütün türk halkına inanılmaz birkaç hafta geçirtendir. öyle ki şu anda bile dönüp dönüp videolarını seyretmekten kendimi alamıyorum. özellikle son turnuvalardaki inançsız, azimsiz futbolu gördükçe kendi kendime soruyorum: "ya biz daha birkaç sene önce bunları yapan takım değil miydik? ne oldu da bu hale geldik?" işte bu yüzden 2008 avrupa futbol şampiyonası çok özlenendir, geri gelsin diye dualar edilendir.
evet yenilgi güzel değil yenilgiyi kabullenemiyorum. fakat asıl mücadelesiz yenilgiyi, azimsiz futbolu, inançsız yapılan işleri kabullenemiyorum. galatasaray'ın son maçtaki mücadelesini düşünürken taa buralara kadar gelmişim. (bkz: 9 nisan 2013 galatasaray real madrid maçı) ne var yani yenilsek bile ölesiye mücadele etsek? çok mu şey istiyorum acaba?
