Penceresiz kaldım anne
Penceresiz kaldım anne
Uçurtmam tellere takıldı
Hani benim ruhum nerde..?
Ruhunu uçurtmaya bağlamak gibi bir yanlışa düştü. Riskti biliyordu; bilmek sebeplerine katlanmak demekti ama aptallar sebepleri düşünmezdi ki. Aptallık insanlara mahsustu. derin bir nefes çekti, insan olduğunu hatırladi. Hele bir de ciğerleri patlarcasına öksürünce..
Kesemiyor ipi; hayır uçurtmayı alamama korkusu değil bu, ruhunu kurtaramama da değil aslında.. ya küserse. Var mı öyle ipliği kesip gitmek, ben artık özgürlüğümü istiyorum derse..
Kesemiyor ipi korkudan; ip ise ellerini kesti bile çekelemekten. Ruhunu tellerde bırakıp gitmeyecek o çocuk. Gerekirse yüksek akım, gerekirse acıdan da acı.
