Eskileri hep özleriz. Yaşadığımız güzel anıları,
bize yaşattığı zevkleri. Bu yüzden eskiler hep
güzel gelir bize çünkü mutlu anılarımızı
hatırlarız. O anlarla hayallere dalarız.
Tombiler, tasolar ne güzeldi demi? Mesela
verilen ödevi cuma gününden
bitirip bütün hafta sonunu sokakta
top oynayarak geçirmek gibisi
yoktu...
işte o zaman mutluyduk biz. Çocuktuk,
kalbimiz kocamandı. Saftık ve mutluyduk.
Büyüdükçe dünyamız kirlendi. Kalbimiz
yavaşça küçülmeye başladı. Kirler kalbimizi
küçülttü. Yumruk kadar kaldı kalbimiz. Şimdi
ise hayatımız gri. Ne çok beyaz ne de çok siyah.
Ne çok aydınlık ne de çok karanlık...
Şüpheye düşüyor insan. Önümü tam olarak
göremiyorum. Bi yandan iyi ki büyümüşüm
diyorum. Bi yandan da keşke çocuk kalıp
mutlu olsaydım... Bu yüzden hayatım gri işte...
