bunları tarif etmek kimsenin haddi değildir. mesela bir ateistin müslümanı tanımlamaya kalkması kadar çirkindir. o yüzden tanımlamayın insanları. ha bir de böyle şiirsel dille aktaranlar da oluyor tabi, kendisine bir pilot kalem hediye etsem iman eder mi acaba? gayet etkileyici;
--spoiler--
kendimi bildim bileli inancı zayıf bir çocuktum. 8 yaşında gerçekten bir tanrının var olabileceği fikrinden nefret ederdim. 16 yaşımda elime incil almak ile girdim kesin karar verme sürecine. ardından tevrat okudum, hemen akabinde kuran. yüzlerce sayfalık notlar aldım, binlerce sayfa oldu! "biliyordum..." diye geçirdim hep içimden. yetmedi, doğru anlayıp anlamadığımdan emin olmak istedim tefsirleriyle birlikte okumaya başladım kuran ayetlerini, 2 oldu... artık her şey daha netti ancak bilmediğim şeyler vardı, açıklayamadığım. işte orada ise bilim ile tanıştım. yaşım 19... evrim teorisini anlamaya çalışmaya başladım. sadece anlamaya çalışmak bile yıllar sürdü. yaş 20-21-22. artık çok çok berrak görünüyordu her şey ancak ben bu süreçte aklım ile kalbimin savaşını verdim. bilir misiniz siz bu savaşı? dünyanın en zor, en kanlı savaşıdır bu! insanın, kendinden daha güçlü bir şeye inanmaması demek hayatını temelinden sarsar ve herkes korunmak, yalvarışlarının duyulmasını ister. bir gizli gücün her şeyi düzeltmeyeceğinden emin olmak yıkıcı... daha sonra bu mitlerin dayanağını bulmam gerektiğini düşündüğümde ise sümer tarihi ile tanıştım. yaş 23... artık her şey net, zihnim açık, duruşum kesindi. zaten çok inançlı olmayan ben, çevreme ateist'im diyebilirdim artık.
bu benim çok kısa ateistim diyebilme öyküm. bir insan neredeyse hayatının yarısında kendisini aramak için mücadele edip, bulduğu kendinden emin olmak için savaşlar verirken; siz kim oluyorsunuz da herkesi bir genellemeye dahil edip bu denli kesin tektipleştirme yapabiliyorsunuz? bu ne cürret, bu ne had? müslüman bir adam ile evliyim, hayatımdaki neredeyse herkes müslüman. bir kez bile şikayet etmemişlerdir benim ateist oluşumdan, bir kez bile kılıçları çıkarıp çatışmamışızdır hayatıma gerçek anlamda dahil olan biriyle. biz birbirimizi kabul edip, sever iken bu ayrıştırma çabaları neden? biz, insanları ayrıştırdığımız için kaybediyoruz, kaybettik... yine kaybedeceksiniz. bu fanatizmi, holiganlığı bırakıp aklı başında ve mantık ile, insanları ötekileştirmeden yaşamaya başladığınız gün sizin doğum gününüz olacak, işte o zaman gerçekten var olacaksınız!
son olarak;
--spoiler--
bir de; not: ateist değilimciler de var tabi. amin...
