ah ne günlerdi be. bizim çamaşır makinesinin yerinde duramadığı zamanlardı, şimdi teknoloji ilerledi makinelerde bile neşe kalmadı. bilyası tutmayan makinemizin misafirlere hoşgeldin değini, ben üniversiteye giderken yola kadar çalışır vaziyette beni uğurladığını bilirim.
bir gece anam gene çamaşırları atmış makineye. uzun yıkama mı derler ne derler, ona almış. bir baktım saat 2.30 gibi beyaz bir şey benim odanın önünde garip figürler sergiliyor. başta yıldız tilbe sandım, ergen de zamanım "yıldız mıldız kayarım ben buna" diyerek yaklaştım, makine çıktı.
