22 şubat 2010... 3 sene bitmiş.. o lanet gün bursada olmadığım için hala kendimi affetmiyorum.. haberi aldığımda yaşadığım şokla kendime inanadırmamak için elimi telefona götürüp ne biçim şaka lan bu diye fırça atmanın planlarını yapmıştım. ama açan olmadı.tekrar aradım yine açmadın. özledim be kardeşim.. kimse olmasada şimdi sen olurdun kesin yanımda. öyle de iyi anlaşırdık seninle. öyle de kafa dengiydik. kafa tokuşturarak selamlaşır gülerdik her defasında. ben gülerken vites atardım sen sayardın.. rekor kırardık. gülerdik. ağlatmazdın. ağlamazdım. özletmezdin. özlemezdim...
